Πίσω στο 2006, σε μια εποχή που είναι ήδη έτη φωτός μακριά μας,
δυο ξεμυαλισμένα πιθήκια στο τροπικό δάσος της παρωδίας αποφάσισαν να βάλουν σε τάξη το χάος στο μυαλό και να επικοινωνήσουν ήχους, μελωδίες, στίχους και ορθούς παραλογισμούς μέσα από την τότε μπλογκ-όσφαιρα. Ύστερα από
μια πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια στέγασης σε έναν host φτιαγμένο από άχυρο και τσίχλα, κατέλυσαν στον σοφά ταξινομημένο κώδικα της wordpress και το Παν-Δαιμόνιο επιτέλους
έβαλε ένα κεραμίδι πάνω από την ξέφρενη λογοδιάρροιά του και τα πολλά, μανιασμένα του ακούσματα, κάπου που θα μπορούσε να αποκαλέσει «σπίτι» μέχρι τον επόμενο κατακλυσμό.
Ο χρόνος πέρασε και άφησε τα σημάδια του τιμωρώντας και χτίζοντας στην άμμο. Μετά από ένα μάτσο κυκλοθυμικές κρίσεις, προσωπικές ανακατατάξεις και διαβολικά ανεμομαζώματα,
ξαναβρεθήκαμε στο σημείο 0, από αμφίρροπα σημεία εκκίνησης, αποτίοντας φόρο τιμής στο παλιό μας σπίτι και μεταφέροντας τα πρόχειρα απλωμένα συμπράγκαλά μας στο γιουσουρούμ ψυχών που κάποιοι λένε facebook, για να δυσφημίσουμε την πραμάτεια μας και να γελάσουμε με τον υστερικό τραγέλαφο της σύχρονης (ψηφιακής [;]) ζωής, κάτω από μπλε φάσες, στον αστερισμό του όρθιου αντίχειρα.
Αράξτε, διαβάστε, ακούστε και διασκεδάστε λοιπόν…
Μοιραστείτε αν επιθυμείτε και καταναλώστε ανεύθυνα άλλο ένα κεφάλαιο της ανθρώπινης κωμωδίας.
Γιατί, τί πιο απλό… ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ
Με εκτίμηση,
Η ασύντακτη ομάδα του Παν-Δαιμόνιο
τώρα, για τώρα και για πάντα
